Rauw
11 mei 2020
In de nacht van 11 op 12 mei 2020 hoort Marjolein Hartman dat haar zoon Max een van de vijf omgekomen surfers in Scheveningen is. Ze zijn gestikt in een metersdikke schuimlaag die zich door een plots draaiende wind voor de kust had verzameld. Het drama is wereldnieuws.
Volledig onderuitgehaald probeert ze zich staande te houden in een wereld die compleet op zijn kop staat. Op zoek naar houvast besluit ze al na enkele weken om te gaan schrijven. Brieven aan haar 7-jarige dochter over haar grote broer, maar ook over hoe zij zich voelt en wat ze haar nu nog niet kan vertellen.
Rauw is een boek over een pijn die iedere ouder kan overkomen, maar waar de meeste mensen geen raad mee weten als het iemand in hun omgeving treft.
Goedbedoeld is nooit goed voor mij, maar eigenlijk altijd slecht. Goedbedoeld is voor de ander.
Recht voor zijn raap, liefdevol, eerlijk en tegelijk zo genadeloos maakt Hartman de lezer van dichtbij deelgenoot van haar eerste jaar waarin zij het ondragelijke probeert te dragen.
Ik ga vroeg naar bed en kruip weer tegen Ivy aan. Het wordt beter, meisje. Ik weet nog niet hoe en wanneer, maar jouw leven hoeft niet naar de kloten.
Rauw is moederliefde in de zuiverste vorm.